Gezegend en bevoorrecht
Rosemarie voelt zich een bevoorrecht mens met zoveel hulp. ‘Het zijn zulke bijzondere en lieve mensen. Op maandag krijg ik eten van een stewardess. Als zij toevallig op maandag moet vliegen zorgt ze al tijd dat ik op zondag al iets ontvang. Op dinsdag ontvang ik eten van een heel lief, jong stel. Ze koken verrukkelijk! Iedere week krijg ik een glazen schaal die ik zo de oven in kan schuiven. Op donderdag komt een wat oudere dame langs en op vrijdag een moeder van zes kinderen. ‘Of ik nou voor acht of voor negen personen moet koken, dat maakt mij niet uit,’ zegt ze altijd. Dat vind ik zo bijzonder. Ik voel me gezegend en bevoorrecht dat er zoveel mensen zijn die mij willen helpen.’
Aandacht smaakt lekker
Bijna alles wat er voor haar gemaakt wordt vindt Rosemarie lekker, maar eigenlijk vindt ze dat minder relevant. ‘De ene keer is het iets meer naar m’n smaak dan anders, maar ik merk altijd dat ze erg hun best doen om iets te maken dat ik lekker vind. Ze weten dat ik graag groente eet en liever geen bergen rijst of aardappelen en daar houdt iedereen rekening mee. Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit wat ik krijg, het is de aandacht en liefde waarmee het gemaakt wordt waardoor het me altijd smaakt.’
Eindelijk weer een feestje
Twee jaar lang moest Rosemarie ‘min of meer tegen de muren praten’ dus toen de pandemie eindelijk op z’n retour leek te zijn vond ze dat de uitgelezen kans voor een feestje. ‘Voor m’n 85ste verjaardag heb ik samen met mijn dochter een feest georganiseerd in het buurthuis. Een hightea, met zelfgebakken cake en een kaasplateau. Ik heb toen ook mijn thuiskoks uitgenodigd. Ik ontvang zoveel hulp van ze dat ik graag wat terugdoe.’
Op de wereld om elkaar te helpen
‘Het is toch bijzonder dat er mensen zijn die, zelfs in de wereld waarin we nu leven, oog hebben voor een ander? Het is zo belangrijk om voor een ander klaar te staan, en iets van je tijd en energie aan een ander te geven.’ Ze benadrukt dat ze ontzettend opbloeit van haar contact met de thuiskoks en áltijd blij is als ze zijn geweest. ‘Als Gerda op donderdag langskomt met de maaltijd dan is er altijd een ‘onthulling’: ‘ze tilt het aluminiumfolie op en vertelt dan, echt vanuit haar hart, aan mij wat ze gemaakt heeft. Je kunt zien en proeven dat er liefde in gestopt is. Ik vind dat prachtig. Dat er mensen zijn die niet alleen maar aan zichzelf denken en die zich beseffen dat we allemaal samen zijn, allemaal bij elkaar horen en dat het fijn is om iemand anders blij te maken.’
