Stapje extra
Het contact tussen Floortje en Koos is heel goed. ‘Toen ik een jaar geleden langs kwam om kennis te maken voelde het meteen vertrouwd. Ik gaf de maaltijden warm af bij de deur, maar op aandringen van zijn partner – die iets verderop woont - ben ik na een half jaar ook naar binnen gegaan. Koos zijn Alzheimer verergerde en soms werd het bakje aangenomen maar meteen weggezet. Dus nu kom ik binnen, dek ik de tafel en nodig hem uit om te gaan eten. Sinds een tijdje schep ik ook op, snijd ik grotere stukken vlees en eet ik regelmatig mee. Zien eten doet eten en bovendien is dat gewoon enorm gezellig.’
Aandacht voor de ander
Het bijzondere aan Stichting Thuisgekookt vindt Floortje dat het zo makkelijk is: ‘Zowel voor de kok als de ontvanger is het heerlijk dat het écht in de buurt is. Even een praatje bij het afhalen of bezorgen is een klein gebaar, maar heeft vaak voor de ontvanger grote gevolgen. Mensen zijn veel eenzaam en dat merk je als je een maaltijd brengt. Een praatje, die aandacht voor een ander, doet wonderen.’
Probeer het!
Aan mensen die twijfelen zou Floortje willen zeggen: ‘Schaam je niet, schrijf je in en maak een afspraak met een thuiskok in de buurt. En kook je graag? Schrijf je in als kok. Écht, al kook je maar één keer per week voor één persoon extra: het geeft je zo’n voldoening en de dankbaarheid bij de ander is zó groot.’